 |
| Twin Towers op 11 september 2001 |
Mijn gezin en ik
leefden al een hele tijd in Pakistan, Murree en Tariq begon meer en meer last
te krijgen van hoofdpijn, gelukkig kreeg hij pilletjes van de dokter. Ons leven
is nu heel wat aangenamer geworden, we wonen in een huisje, waar er stromend
water is, zowel koud als warm, het is klein voor ons viertjes, maar het is
gezellig. Sayeed, de baas van het hotel had ervoor gezorgd, dat we werk hadden
als klusjesdienst, ook Aziza en Zalmai hielpen in die tijd mee.
Tussen Aziza en
Tariq kwam al snel een vader-dochter relatie, tussen Zalmai en Tariq
daarentegen verliep het in die tijd zeer stroef, want Zalmai dacht nog steeds
dat Rasheed ooit terug zou komen om Tariq ervan langs te geven.
Op vrije dagen nam
Tariq ons mee naar The Mall, met winkels en een anglicaanse kerk.
Aziza en ik hadden
ook vaak last van nachtmerries, wanneer Aziza wakker werd, badend in het zweet,
moest ik haar troosten.
Het was in
september 2001, wanneer Zalmai last had van een hevige verkoudheid en het de
eerste keer was dat Zalmai Tariq toeliet
om hem te verzorgen. Het was de maand, wanneer Tariq en ik voor het eerst
ruzieden over mensenlevens en het was de maand, wanneer de WTC-torens werden aangevallen
door Al-Qaida.
Een jaar nadat ons
gezin was aangekomen in Murree, begon ik mijzelf wel de vraag te stellen, of ik
daar mijn hele leven wou blijven. De laatste maanden wou ik terug naar Kabul,
maar toch was mijn leven in Murree zo prachtig geweest. Ik besloot om het te
vertellen tegen Tariq en hij zei, dat hij mij overal naartoe zou volgen, al was
het de andere kant van de wereld.
De taxi staat klaar
om eerst naar Herat te vertrekken en dan naar Kabul, maar toch is Aziza en
Zalmai bang omdat ze Kabul enkel kende als oorlogsgebied.
Ik besliste om
alleen naar Herat te reizen. Bij aankomst ging ik naar het huis van Mullah
Faizullah, de vroegere leraar van Mariam. Spijtig genoeg was hij enkele jaren
geleden gestorven, maar toch kreeg ik heel wat te horen van zijn zoon, hij
begeleidde me naar het huis van Mariam en ik kon mijn ogen niet geloven hoe
klein het er was, ik stelde me voor hoe Mariam en haar moeder er leefden. Voor
mijn vertrek terug naar mijn gezin, kreeg ik nog een doos, die bedoeld was voor
Mariam, maar die was er nu niet meer. Er zat een videotape in van Pinocchio,
een zakje geld en een brief, waar de vader van Mariam zijn oprechte spijt
betuigde van zijn ongepast, vaderlijk gedrag tijdens haar jeugd.
 |
| Het heropbouwen van Kabul na de jarenlange raketinslagen |
Het was in april
2003 dat Kabul, nu het eindelijk verlost was van de jarenlange droogte, werd
getroffen door modderstromen. Deze zorgenden ervoor dat terug herrees na de
droge periodes.
Het is tof om
opnieuw in mijn thuisstad te leven, maar toch is alles veranderd, er is
namelijk elektriciteit en nog veel meer. Aziza is net tien geworden en Zalmai
zes, ze krijgen nu les van mij samen met de kinderen van het weeshuis. Tariq
helpt Zaman om het weeshuis terug op te knappen, ook heeft hij werk bij een
Franse NGO. Maar het grootse nieuws is dat ik opnieuw zwanger ben, als het een
jongetje wordt, dan noemen we hem Mohammad, Clark, Aman of Omar, maar als het
een meisje wordt, dan heb ik wel al een mooie naam voor haar gevonden.
Veel gebeurde er in dit deel niet meer, maar het was dan ook het einde. Het verhaal gaat nog over het leven na de oorlog en hoe de personages het nog verder stellen. In dit deel volgen we dus alleen nog Laila, omdat Mariam er niet meer is. Hier was het ook makkelijk dat er bekende actuele thema's waren. Nu zelfs uit een tijd waar wij zelf al geboren waren. Het riep zelf een beetje herinneringen bij jezelf op. Toen Laila in Herat aankwam zag je echt hoe verbaasd ze was van hoe Mariam had moeten leven. De titel van het boek is mij in dit deel ook eindelijk duidelijk geworden. Het is een zin uit het gedicht dat ze haar herinnerd en het is ook Mariam na haar dood in het hart van Laila, waar ze schijnt met de schittering van duizend zonnen.
BeantwoordenVerwijderenVaak kon je aan de hand van de beschrijvingen en gebeurtenissen van Laila’s leven, een lijn trekken naar de tijd, waarin wij nu leven. Deze beschrijvingen en gebeurtenissen riepen bepaalde beelden bij mij op, zoals de aanval op de WTC-torens.
BeantwoordenVerwijderenIk vond het inderdaad zeer gedurfd van Laila om nog eens een kijkje te gaan nemen naar Mariam’s ouderlijk huis en stad, ze toonde aan dat ze echt wel van Mariam hield.
Wat betreft de titelverklaring, ben ik het met je eens en vooral het feit, dat er in het hart van Laila duizend schitterende zonnen schijnen voor alle mensen die ze verloren heeft, met de nadruk op haar ouders en Mariam.
Ik denk dat dit ook veel kwam omdat de zaken die beschreven ondertussen herkenbaar waren voor ons. Het maakte het dan ook makkelijker om je beter in te leven. Het was misschien gedurfd, maar niet abnormaal. Ze kende Mariam nog, maar net en ze wist niet hoe ze leefde en waar ze was opgegroeid. Zo kon ze Mariam toch net dat ietsje beter leren kennen. Zo werd nog een laatste keer de nadruk gelegd op hoeveel ze om deze mensen geeft.
BeantwoordenVerwijderenRobin: je blog is zeer goed geschreven. Ondanks het feit dat je vanuit 2 personages moet schrijven, het je dit op een goede manier opgelost. Je reacties zijn ook goed.
BeantwoordenVerwijderenTimothy: je reacties zijn goed, je hebt verschillende verhaalaspecten aan bod laten komen en jullie hebben samen nagedacht over de inhoud van de roman.