Het boek is ingedeeld in vier delen, waarin het hoofdpersonage steeds wisselt, namelijk: Mariam in het eerste en het derde deel, Laila in het tweede, ook in het derde deel en het vierde deel.
Dagboek deel één: Hoofdpersonage is Mariam
 |
| Tekstvlak: Mariam in haar jongere jaren |
Ik was als jong meisje altijd vol lof over mijn vader, omdat hij me iedere donderdag verhalen vertelde en dingen gaf. Mijn moeder daarentegen brak mijn vader altijd af. Want Jalil had zogenaamd drie vrouwen en negen kinderen. Volgens mijn moeder waren wij maar onkruid voor hem. Mijn moeder, Nana was een zeer chagrijnige vrouw, ze vertrouwde niemand, zelfs mij niet en ze noemde me steeds harami, wat bastaard betekent.
Mullah Faizullah was mijn leraar tot mijn vijftiende, hij leerde me lezen en schrijven. Hij vertelde verhalen over god en luisterde uren naar mij.
Na enkele weken in het huis van mijn vader te verblijven, werd ik uitgehuwelijkt aan Rasheed, een man van hoogstens vijfenveertig jaar oud, schoenmaker in Kabul.
Voor vertrek naar Kabul zei ik tegen mijn vader, dat ik hem nooit meer wou zien.
 |
| Tekstvlak: Mariam en haar man Rasheed |
In Kabul viel het de eerste maanden goed mee. Ik werd zwanger maar verloor mijn kindje. Spijtig genoeg herhaalde dit zich nog een paar keer tot ik negentien werd. Rasheed, was totaal veranderd. Vroeger was hij vriendelijk en kon hij het goed vinden met mij, maar iedere keer wanneer ik mijn baby’s verloor werd hij chagrijniger: het eten was niet meer goed, ik kuiste niet meer goed, ik was een idioot en nog veel meer. Op 17 april 1978 vroeg ik aan mijn man om de radio wat stiller te zetten, maar hij werd boos. Er
Het begin van dit boek vond ik redelijk moeilijk door al die namen van een andere cultuur. De plaatsnamen maakten het Herat en Kabul maakte het ook moeilijk, omdat ik er nooit echt van had gehoord. Dit maakte het moeilijk voor mij om mee te zijn. Na een tijd lukte het beter en ging het boek mij al iets meer aanstaan. Al vind ik wel dat er meer spanning in mag zitten. Het personage van waaruit je vertelt, vind ik goed gekozen, want je volgt haar vanuit de personele hij/zij-verteller. De dood van haar kindje vond ik niet meteen duidelijk. Ik was mij aan het afvragen of het kind werkelijk dood was, maar dat werd later duidelijk. Een link met de titel heb ik in dit deel nog niet gevonden. Ik hoop dat die in de volgende delen duidelijker wordt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het met je eens, dat de buitenlandse benamingen van de steden je wat kunnen overvallen, maar gaandeweg zal je merken, dat de vreemde plaatsnamen beperkter worden. Het zijn natuurlijk ook namen van andere culturen, wat het er niet makkelijker op maakt. Dat het verhaal pas na een bepaalde tijd aanstaat, is normaal omdat de eerste vijftig pagina’s van een boek meestal inleidend zijn. De spanning in het boek is inderdaad anders opgebouwd, dan bij andere boeken, maar toch wen je eraan. Persoonlijk stoorde ik er me niet aan, maar ik snap dat sommige mensen het niet zo tof vinden, omdat de spanning lang uitblijft. De spanning zal maar later komen in het boek. Als alles in zijn plooi is gevallen en de schrijver de belangrijkste dingen heeft geschreven.
BeantwoordenVerwijderenHet leek me interessant om inderdaad vanuit de personele hij/zij-verteller te schrijven.
Voor mij was het wel meteen duidelijk, dat het kindje dood was, maar inderdaad moest je dat een beetje afleiden en tussen de regels door lezen.
De titelverklaring zal je inderdaad maar later kunnen afleiden als je iets verder gevorderd bent in het verhaal.
nu ik wat verder in het verhaal ben is het inderdaad makkelijker om te lezen geworden. Ja dat is inderdaad zijn ding. Ik heb liever de boeken met wat meer spanning. Voor mij was het niet meteen duidelijk. Ik dacht het natuurlijk wel, maar ik was er niet 100% zeker van, omdat je het uit de zinnen moest proberen halen.
BeantwoordenVerwijderen